THUISFRONT URUZGAN
( Riekelt Pasterkamp )
In zijn persoonlijk voorwoord schreef Riekelt Pasterkamp tijdens de boekpresentatie op zaterdag 15 mei 2010:
" Voor Gisela en Gerard, Om de herinnering aan jullie zoon Mark levend te houden ".
D
at was dan ook één van de redenen om aan het boek "
Thuisfront Uruzgan " medewerking te verlenen. Tegenwoordig hoeven we
over dergelijke zaken intern geen lange discussies meer te voeren. Daar
waar we Mark nog eens in de belangstelling kunnen zetten zullen we dat
doen, zolang wij leven zullen we de herinnering aan Mark levend houden
is zo ongeveer ons motto. Het boek " Thuisfront Uruzgan " gaat over de
mensen die achterblijven als iemand op missie naar Uruzgan gaat, wat
voelen zij, hoe beleven zij de missie, hoe gaan ze om met de
onzekerheden en in ons specifieke geval, hoe gaan ze om met het gegeven
dat Mark niet levend terug kwam van zijn missie. We willen in dit boek
ook laten blijken dat we heel veel mensen nodig hadden om ons door de
moeilijkste fase in ons leven heen te loodsen. Het mooie is dat geen
van deze mensen zelf dit in de gaten had maar alle bezoekjes, alle
aandacht, alle begrip, alle medeleven doet je als nabestaande echt
goed. Je komt te weten dat heel veel mensen Mark een geweldige goser
vonden, dat heel veel mensen van hem genoten, van hem hielden. Je leert
door dergelijke gebeurtenissen wat je aan je vrienden, buren,
collega's, defensie en familie hebt. We zijn ze dankbaar voor alle
zorgen, voor alle aandacht en voor alle begrip en hopen dat dit ook een
beetje tussen de regels door te lezen is in het boek. Al deze mensen
zijn mede verantwoordelijk voor het feit dat ons leven " gewoon "
doorgaat na 18 april 2008. Doorgaat zoals Mark gewild zou hebben,
zeggen we er dan altijd bij. We kunnen de tijd niet terugdraaien en
moeten verder.