Je denkt al een behoorlijke tijd na over een invulling van de 18^de april, natuurlijk gaan we ook op die dag even naar Usselo, gaan we alleen of zullen er nog jongens van Mark en Dennis zijn peloton langs komen. Ze hebben het vorig jaar wel gezegd maar………..maar maar was hier helemaal niet op zijn plaats. Door het coördinerende werk van Maurice van Dreumel ( Bassie ) was eenheid 2.4 van de Bravo compagnie nagenoeg voltallig aanwezig op de sterfdag van Mark en Dennis. Degene die er niet bij waren hadden een goed excuus en vonden het jammer dat zij er niet bij konden zijn.

Van heinde en ver kwam men op een met zon overgoten 18^de april 2011 naar het Wapen van Beckum. Eerst even gezellig bij kletsen onder het genot van een kopje koffie en een paar plakken krentewegge, even de spanning wegnemen. Gerard had de door Defensie gemaakte fotoboeken van de crematieplechtigheid en de eerste bloemengroet meegenomen, ze werden verslonden als ware het de Donald Duck. Eerst waren we nog bang dat het misschien allemaal te confronterend was maar aan de andere kant, de jongens van eenheid 2.4 waren er allemaal grotendeels zelf bij. Ze hebben de plechtigheid in Uruzgan meegemaakt en zien in het fotoboek nu ook hoe het hier in Nederland verder ging. Het idee om de fotoboeken ter inzage neer te leggen werd alom gewaardeerd. Tegen 12 uur vertrokken we richting Usselo waar iedereen een ballon kreeg overhandigd en een rode roos. Gezamenlijk zijn we naar het uitstrooiplekje gewandeld en daar aangekomen hield Martijn Schipper een heel erg mooie toespraak onder de titel "Herinnering ":

 18 april 2008….

18 april 2011….

3 jaar………

Ik kan mij nog goed herinneren dat Gerard tijdens de eerste bloemengroet in 2009 zei:

“Wij kennen een leven met Mark… en een leven met Mark, als waardevolle herinnering…”

De herinnering aan Mark, maar uiteraard ook aan Dennis, blijft doorgaan. Dat is de wens van allen hier vandaag aanwezig.

Als ik dan terugkijk wat met het oog daarop, de afgelopen 3 jaar is gebeurd:

         De website (echt een monument).

          Tatoeages (door velen ook hier vandaag met trots gedragen).

          De tattoo – party’s.

          De bloemengroet I (2009), II (2010) en vandaag opnieuw

          De boeken die zijn verschenen van Riekelt Pasterkamp en Noël van Bemmel/Arnon Grunberg

          Zeer veel krantenartikelen.

          Het You-tube filmpje.

          De vele bezoeken, kaartjes, mailtjes etc. onderling tussen de familie en de eenheid.

Zo kan ik nog wel even doorgaan….

Martijn Schipper tijdens zijn toespraak

Zelf heb ik Mark pas echt goed leren kennen na 18 april 2008. Dat komt door al die herinneringen, initiatieven, gesprekken en al die andere activiteiten zojuist door mij genoemd. Daardoor ken ik hem echt.

Inmiddels zijn de organieke verbanden van eenheid 2.4 Bravo Compagnie 45 Painfbat verbroken. Straks  ‘spat’  iedereen weer uit elkaar. Eén ding is ons allemaal gelijk: de datum 18 april en de herinnering aan Mark en Dennis, die zal altijd blijven.

Ik werd gisteren getroffen door een bloemstuk op de steen van Dennis in Loenen, met het volgende kaartje:

Dennis,

– more than a memory –

Namens je chauffeur Mark.

Ik wil afsluiten met het gedicht van Phoebe Lauren, dat staat op de website:

Ik ben niet dood
Blijf niet bij mijn gedenkteken staan huilen
Ik ben daar niet
Ik rust daar niet
Ik ben de duizenden winden die waaien
Ik ben de diamanten schittering op de sneeuw
Ik ben het zonlicht op het rijpe graan
Ik ben de zachte najaarsregen
In je gedachten kom je me overal tegen

Dank u wel.

Dan gaan wij nu over tot het loslaten van de ballonnen. Daarna zullen wij Mark herdenken met een minuut stilte, waarna wij in de gelegenheid zijn een roos neer te leggen.

Een prachtig gezicht, een groet van eenheid 2.4 richting Mark en Dennis gesymboliseerd in de witte ballonnen ! Als Mark en Dennis hun collega’s zo konden zien staan zouden ze apetrost  zijn geweest.

Nadat de ballonnen gelost waren werd een minuut stilte in acht genomen en daarna werden de rozen bij de foto van Mark gelegd. Zag er allemaal  heel indrukwekkend uit,  die persoonlijke groet en al die bloemen. De Rotary club Apeldoorn had een groot bloemstuk bezorgd en ook Mark’s eerste dienstmaatje was met zijn vriendin langs geweest, vrienden en vriendinnen en lotgenoten maakten de bloemenzee compleet. Allemaal heel attent en hartverwarmend.

Terug in Beckum stonden de broodjes  klaar en waren de stoelen keurig in een kring gezet zodat iedereen iedereen kon zien. Regelmatig werd er van stoel gewisseld. Iedereen wilde gewoon even weten hoe het met iedereen ging. De jongens zien elkaar niet meer dagelijks want eenheid 2.4 bestaat immers niet meer in de Uruzgan bezetting. Ieder gaat  zijn eigen weg binnen Defensie en wisselt regelmatig van standplaats of van functie, slechts weinigen zijn nog gelegerd bij het 45^ste Painf Bataljon in Ermelo. Het reünie gehalte van zo’n herdenking gaat dan de boventoon vieren, precies zoals het bedoeld is. De ” officiële ” plechtigheid in Usselo en het informele, het bij elkaar zijn in Beckum.  Gerard sprak nog een bedankwoordje me de alleszeggende titel  
Niet alles wat geweest is, is voorbij…………….

Het doet ons bijzonder goed dat jullie ook dit jaar wederom de moeite hebben genomen om geheel uit vrije wil en op eigen gelegenheid samen met ons stil te staan bij de 18^de april, stil te staan bij het overlijden van Mark en Dennis. Wij maken per jaar meerdere herdenkingen mee maar deze herdenking is voor ons toch wel de meest waardevolle, samen met jullie, jullie die in het verre Uruzgan de laatste weken van Mark en Dennis van heel nabij meegemaakt hebben. Jullie zijn bijzonder, niet alleen omdat jullie er op de 18^de april 2008 bij waren maar ook omdat jullie er nu grotendeels allemaal weer zijn, drie jaar na dato, hier in Twente !! We hebben vanmiddag witte ballonnetjes richting Mark en Dennis gezonden. Als ze jullie hebben zien staan zullen ze daarboven bijzonder trots op jullie zijn, eenheid 2.4 is een echte eenheid zoals een eenheid hoort te zijn !!

Niet alles wat geweest is, is voorbij…………….Als jullie straks naar huis gaan ligt er voor ieder van jullie nog een kleine attentietje klaar, een kaartje en een illegaal CD’tje met nummers die voor ons een speciale betekenis hebben gekregen na 18-04-2008. 
Ik hoop dat jullie er niet depri van worden maar zo af en toe nog eens Mark denken als jullie de CD draaien.

Namens Gisela, Ruud, Bianca en mij maar ook namens Mark wil ik jullie heel hartelijk danken voor jullie komst. Velen van jullie zien we de 14^de mei weer terug in Hengelo op de tattoo-party, de uitnodiging hiervoor volgt in de loop van deze week, ze liggen al klaar. Degene die geen tattoo heeft en toch graag op de party aanwezig wil zijn is van harte welkom, gewoon even met een stift 1804 op je arm zetten en je hoort er die dag gewoon bij, meldt je wel even aan a.u.b.

Tegen 14.00 uur gingen de eersten huiswaarts, sommigen hadden nog een lange reis te gaan ( Toninho moest zelfs  ‘s avonds nog naar Spanje ).

Voor degene die graag wil weten wat er op de CD stond hier de bijlage:

1.       Still miss you      Keith Anderson

2.       All my life        Krezip

3.       Brothers in arms     Dire Straits

4.       Rap Afghanistan    Lange Frans

5.       Some gave all      Billy Ray Cyrus

6.       Red, White and Blue   Brain McKnight

7.       I’ll be missing you     Puff Daddy

8.       De soldaat      Nick en Simon

9.       The road ahead     City to City

10.   I miss you like the desert miss the rain       Sade

11.   Afscheid nemen bestaat niet         Marco Borsato

12.   Heaven       Brain Adams

13.   Isaac      Madonna

14. I don't wanna talk about it     Rod Stewart

Graag hadden we hier het nummer “ Het Verlies “ van the Lost Noise hier nog aan toegevoegd maar helaas heb ik daar alleen maar een Engelstalige versie van. De Nederlandse versie zit versleuteld in een slide show en die was niet los te koppelen ( door mij in ieder geval niet ). Jammer, het nummer was namelijk speciaal geschreven voor eenheid 2.4 door de nicht van Ricardo Barrientos de Reus.

Toen we tegen 15.00 uur thuis kwamen lag de gang bezaaid met kaartjes en stonden er bloemen in de garage en achter het huis, was de mailbox gevuld met e-mailtjes en verwijzingen naar websites….het berichtje dat Ellen achterliet op markschouwink.hyves.nl was wel heel bijzonder en mooi en ontroerend tegelijk.  Het had de titel 3 jaar later……..

We zijn nu 3 jaar zonder jou. De tijd gaat zo snel maar de herinneringen zijn nog zo sterk. Jij met je tatoeages….en moet je nu eens kijken….familie, vrienden en collega’s hebben er nu één van jou !  Wat zou je dat mooi hebben gevonden. Het gemis is er nog steeds voor iedereen en dat zou ook nooit meer overgaan….Je bent ook Oom geworden, wat zou jij trots zijn . Ze heet Rilana, een hele mooie meid…..ik weet wel zeker dat je broer Ruud alles over je gaat vertellen zodat ze weet dat je een goede Oom zou zijn geweest. Met vrienden hebben we het nog vaak over je zodat we nog even kunnen lachen om de leuke dingen die je deed en zei, ons maatje zal je altijd zijn.

Nu, drie jaar na dato, weten we wat we eigenlijk al heel lang wisten, we staan er nog steeds niet alleen voor, men leeft met ons mee, men denkt aan Mark, men denkt aan ons.  Lieve attente warme mensen, ook jullie zijn goud voor ons waard !!

Henk nogmaals bedankt voor de foto's .....