DE BLOEMENGROET 2013

18 april 2013, ze stonden er allemaal weer, de jongens van het peloton van Dennis en Mark bij de jaarlijkse bloemengroet ter ere van Mark. 
18 april 2013, 5 jaar geleden alweer “ wat gaat de tijd snel “ was een veel gehoorde uitspraak deze donderdag in 2013.
Ook dit jaar was het verzamelpunt wederom eetcafe de Buren te Boekelo. In een ontspannen sfeer werd iedereen welkom geheten. 
Saillant detail, onze eigen kleindochter Rilana ( 2 jaar ) gaf acte de presence en Jeroen en Stephanie hadden Nina ( 3 jaar ) meegenomen en Dirk en Marijke hadden Floris (1 jaar ) meegenomen. 
Het was dan ook een drukte van jewelste. Met totaal 37 man reden we 0m 11.30 uur richting Usselo waar we tegen 12.00 arriveerden.

Het plan om twee wensballonnen op te laten , een zou er opgelaten worden voor Mark door Ruud en Gerard en één zou er op gelaten worden voor 
Dennis door Maurice en Rene kon helaas geen doorgang vinden.
De harde wind gooide roet in het eten. Het was niet verantwoordelijk om de wensballonnen op te laten stijgen. 
Martijn Schippers hield bij het gedenkplaatje een indrukwekkende toespraak waarvan U hieronder de tekst aantreft:

 Gerard, Gisela, Ruud, Bianca, Rilana en Ellen.
Leden van 2.4 en andere aanwezigen.

Boven mijn korte toespraak staat als titel:

“Vijf vingers / één hand”.

18 april 2008. 5 jaar geleden.

Vijf. Vijf vingers. Eén hand.

Wij allen gebruikten onze handen in de contacten met Mark. 

Op 3 mei 1985 ontvingen jullie, na je eerste zoon Ruud, jullie tweede zoon Mark. Gerard en Gisela, jullie gebruikten je handen voor het voeden, omarmen, verschonen, in slaapwiegen en het  knuffelen van Mark.

Ruud, jij gebruikte je handen met stoeien en klussen aan de auto.

Ellen jij gebruikte ook je handen, voor het liefhebben van Mark. 

Toen kwam het moment waarop jullie Mark gaven aan Defensie.

Mark werkte hard tijdens zijn opleiding tot militair en gebruikte zijn handen bij het besturen van de MB van de luit. 

Het moment van afscheid uit Nederland kwam. Handen werden gebruikt: een high five van vrienden, een knuffel van gezin en vriendin. 

Een groet, een zwaaiende hand. Je kind wil je altijd beschermen……. Jullie moesten hem loslaten. 

Vanaf het moment van vertrek begint het aftellen tot Mark terugkomt.

Het schrijven van de brieven en mailtjes komt op gang. Een foto wordt gemaakt.

Dan komt die vreselijke dag waarop iemand besluit zijn handen vernietigend te gebruiken. 

Velen hier aanwezig gebruikten hun handen bij de hulpverlening daar op de Eastbank van de Deh Rashan. 

Of het nu was bij het tot stand brengen van de radioverbinding, de beveiliging, of de geneeskundige verzorging van de slachtoffers. 

Handen, in wanhoop geheven, gebalde vuisten, een eregroet.

Handen dragen 2 kisten in het vliegtuig.

Mark gaf zijn leven, Dennis gaf zijn leven.

Een vinger op de bel.

Het bericht. Handen slaan voor het gezicht, tranen worden weggeveegd.

Jullie, familie Schouwink, zijn dapper. Er waren troostende handen voor jullie, maar jullie troosten ook anderen. 

Door jullie open armen durven anderen jullie te benaderen.

Figuurlijke handen,

vrienden en collega’s van Mark worden door jullie over drempels getrokken. 

Jullie ondersteunen en worden soms ondersteund. Soms valt er iemand, overmand door verdriet. Maar hij of zij wordt weer overeind geholpen. 

De wijze waarop jullie het verdriet dragen, daarmee tillen, duwen en trekken julie ook heel veel anderen over en door moeilijke momenten. 

Anderen met emoties over de gebeurtenissen rondom 18 april worden door jullie bemoedigd. 

Jullie wijzen hen de weg, door de manier waarop jullie verder gaan in “ het leven met Mark als herinnering” (zoals in 2009 zo treffend werd gezegd door Gerard). 

Mark mag ontzettend trots zijn op zijn thuisfront, het zal zijn handen op elkaar brengen voor een stil applaus……

Na de toespraak van Martijn werd een minuut stilte in acht genomen en de eregroet gebracht. Altijd een plechtig moment. 

Ik kan geen gedachten lezen maar weet bijna 100% zeker dat bij iedereen op zo’n moment de gedachten terug gaan  naar 18 april 2008, 

terug gaan naar Mark en terug gaan naar Dennis.

Elk jaar ligt er een prachtig bloemstuk van de Rotaryclub uit Apeldoorn..

Na de minuut stilte heb ik iedereen bedankt voor zijn komst naar Usselo. Het steunt ons dat er nog steeds zoveel jongens eer willen bewijzen aan Mark, 

we zijn apetrots op dit peloton en blij dat Mark deze jongens ooit als collega/vriend heeft gehad. We begrijpen Mark zijn keuze voor Defensie steeds beter !!

Goed ook dat Mark en Dennis elk jaar weer voor redelijk mooi weer zorgen. De afgelopen 5 jaar hebben we het op de dag van de bloemengroet steeds droog kunnen houden, qua weer tenminste. 
Hoe je het ook wendt of keert, je hebt een dag die je eigenlijk nooit gehad zou willen hebben ! Daarom ook doet het ons bijzonder goed dat op deze speciale dag nagenoeg het gehele
peloton aanwezig is om samen met ons de bloemengroet aan Mark te brengen.

Terug bij eetcafe de Buren lag er een groot wit doek met daarop alleen de tekst:

18 APRIL 2008

18 APRIL 2013

en daarnaast een viertal bakjes gevuld met waterverf en een verfrolletje.

De kleur van de waterverf was perfect gekozen, allemaal legerkleuren !

Men mocht zelf zijn kleurtje uitzoeken. Iedereen die aanwezig was heeft zijn hand met waterverf gekleurd en daarna een afdruk op het witte doek gedrukt. 

Vervolgens werd de naam er onder geschreven.

Een heel mooi idee en heel mooi uitgewerkt.

Zo ontstond een blijvende herinnering aan de 5^de bloemengroet in 2013.