DE BLOEMENGROET in corona-tijd 2020

Normaal komt eenheid 2.4 van de Bravo compagnie op 18 april nagenoeg voltallig naar Usselo om Mark en Dennis te eren en te herdenken.

In 2020 was alles ineens anders dan alle andere jaren. Geen samenkomen bij eetcafe de Buren in Boekelo, geen tocht naar Usselo met eenheid

2.4, geen bloemetje leggen bij de foto van Mark, geen minuut stilte bij het crematorium, geen toespraken.  Iedereen moest op ziijn eigen wijze

invulling aan de dag die voor altijd in hun geheugen gegrift staat, de 18de april 2008, het sneuvelen van Dennis en Mark. De toespraken waren

al klaar en toen kondigde premier Rutte aan dat  gezamenlijk herdenken er dit jaar niet in zat. Omdat er al veel voorwerk gedaan was wil ik

jullie de mooie toespraak van Martijn Schippers toch niet onthouden.

Gerard, Gisela, Ruud, Bianca, Rilana, Xavi en leden van 2.4,

De omstandigheden zijn dit jaar anders dan vorige jaren. Dat zorgt ervoor dat wij voor ons jaarlijks

herdenken een andere vorm moeten vinden. Hoewel wij elkaar niet fysiek zullen ontmoeten, zal

ieder die betrokken is bij de gebeurtenissen van 18 april 2008, deze dag niet ‘zomaar’ voorbij laten

gaan. Herinneringen, gedachten, twijfel, verdriet, een glimlach, beelden, geuren, dit komt allemaal

naar boven. Voor de één misschien intenser of meer confronterend dan voor de ander.

Bij de herdenking in 2019 stond het rode erekoord en ‘de rode draad’ van Mark en Dennis centraal.

Nu, in 2020, ‘borduren’ wij hierop voort.

De Afghaanse kleedjes zijn de meesten nog wel bekend.

Deze worden meestal handmatig geweven op een weefgetouw. 

Maar je zou nu bijvoorbeeld ook een borduurwerk als beeld in je hoofd kunnen nemen. 

Wanneer weven of borduren met de hand gebeurt, is het maken van een kleedje een intensief en langdurig karwei.

Precies zoals verschillende draden samen een kleed kunnen vormen, zo was het ook voorafgaand aan de uitzending. 

Het opleiden, trainen en opwerken van eenheid 2.4, kostte tijd, inspanning en toewijding. 

Het resultaat van al die inspanningen was een mooie en sterke eenheid, zoals een mooi kleed dat geschikt is om gebruikt te worden.

In het kleed zijn de rode draden goed zichtbaar, want het is een opvallende kleur. 

Ook Dennis en Mark waren ‘rood’, geen grijze muizen. Zij vielen op door hun persoonlijkheid. 

Op 18 april 2008 zijn deze rode draden echter ruw uit het kleed getrokken. 

Wat overbleef was nog steeds een kleed, maar wel beschadigd, verzwakt en minder mooi, niet meer compleet. 

In de tijd direct na 18 april 2008 konden velen niet meer de bovenkant van het kleed zien,

zij zagen meer de onderkant van een borduurwerk. Dat is geen mooie kant, het ziet eruit als chaos. 

Door de losse draden, soms verward en in een knoop, is het patroon niet meer zichtbaar.

In de loop van de jaren zijn de meesten er toch weer in geslaagd om opnieuw ‘de bovenkant’ te ontdekken. 

Fysiek zijn de rode draden niet meer aanwezig, maar voor ons allemaal zijn die draden van Mark en Dennis toch nog steeds zichtbaar. 

Wij herinneren ons het oorspronkelijke patroon. Onze gedachten brengen de draden terug in het bedoelde patroon. 

We kunnen zeggen dat ‘rouwverwerking’, met beelden en gedachten ‘rouwverweving’ is geworden.

Dank voor jullie betrokkenheid en trouw, opnieuw. Graag tot volgend jaar!