2010....... en nog een BLOEMENGROET !!

Het hele jaar door heb je contact met het peloton van Dennis en Mark. Tijdens hun verblijf in Curacao was er regelmatig e-mail verkeer. Het is goed om te weten dat bijvoorbeeld het herdenkingshoekje Ermelo gewoon meegaat op reis met het peloton naar Curacao. Regelmatig wordt door het peloton nog even stil gestaan bij de 18 april 2008. Het peloton is Dennis en Mark beslist nog niet vergeten, sterker, men probeert de herinnering aan Dennis en Mark levend te houden !

Vorig jaar heeft Mark zijn bloemengroet gehad, een gebruik bij Defensie dat normaliter alleen het eerste jaar na het sneuvelen plaats vindt. Het peloton van Dennis en Mark had behoefte om ook dit jaar respect, waardering en een momentje stilte in acht te nemen voor hun gesneuvelde collega’s in Loenen ( voor Dennis ) en in Usselo ( voor Mark ). Het is toch geweldig dat een dergelijk initiatief van het peloton zelf uitgaat. Defensie heeft het vervoer geregeld naar Loenen en Usselo en wij hebben samen met Martijn Schippers ( kapitein Bravo compagnie ) en Bassie van Dreumel ( net afgezwaaide sergeant van de Bravo compagnie ) de zaakjes in Usselo verder geregeld. Ook sergeant majoor Delahye heeft zich op zaterdag 17 april druk gemaakt om alles in goede banen te leiden. 

De ontvangst bij eetcafe de Buren in Boekelo

We hebben het peloton ontvangen bij eetcafe de Buren en begonnen de dag met een kop koffie en een sneetje echte Twentse krentenwegge. Tegen 11 uur stapte iedereen in de bus en zijn we richting crematorium vertrokken. Tot dan toe was de dag losjes en luchtig verlopen. Zodra de bus richting crematorium rijdt wordt het met de meter stiller in de bus, iedereen is gespannen en iedereen zit zo met zijn eigen gedachten. Het opstellen van het peloton, de toespraak van Martijn, de ene minuut stilte, het individueel een groet brengen aan de opgestelde foto van Mark, allemaal dingen die je niet in de koude kleren gaan zitten. Ik weet niet of Mark er iets van mee heeft gekregen maar ik denk wel te weten dat hij “ onmeunig “trots en dankbaar zou zijn, wetende dat jullie dat voor hem doen. Het was wederom een indrukwekkende bloemenhulde !!

 
Toen iedereen de groet gebracht had en weer in de bus zat zijn we terug gegaan naar het eetcafe. We hebben daar een kop soep en wat broodjes genuttigd en er een paar gedronken op Mark. De toenmalige bataljonscommandant Cees de Rijke was ook naar Usselo gekomen, hij wilde er graag bij zijn en wilde tevens de nagedachtenisoorkonde met de bijbehorende sculptuur uitreiken aan de ouders van Mark. Het leek hem een prima idee om dit uit te reiken in het bijzijn van het peloton.

Een paar zinssneden uit zijn toespraak: 

De daden van onze militairen verdienen het om erkend te worden, zodat wij het niet vergeten. Als teken van respect voor de gesneuvelde militair en als teken voor erkenning van de nabestaanden omdat de Nederlandse regering zich blijvend verbonden weet. De oorkonde en de sculptuur maken tastbaar dat Mark voor deze hoogste dienst het diepste respect verdient. Dat Mark gesneuveld is in dienst van zijn vaderland, maar ook dat jullie als nabestaande van een van ons het diepste respect verdienen. De Nederlandse regering is jullie veel verschuldigd. Mark is niet veilig teruggekomen, terwijl wij hem van jullie hebben gekregen. In die wetenschap maakt de Nederlandse regering dit gebaar.

 De sculptuur is een ontwerp van Ad Haring. Aan de voorkant vier militairen, het team, de heroïek, het met elkaar staan voor hun zaak. Ze staan in de vlag. Aan de achterkant één militair. Deze figuur staat aan de voorkant in een andere kleur, dit is de militair die we gedenken. Aan de achterkant zie je dat de figuur zich heeft losgemaakt van de anderen. Ze zijn er niet meer. De figuur is alleen. De schouder is een beetje afgedraaid van de vlag. De militair op de achterkant maakt zich los, dit is de kant van de troost, geen heroïek meer. Stilte, rust, los. De militairen zijn anoniem. Ze hebben alleen romp en benen, geen eigen gelaat, ze zouden elke militair kunnen zijn. De sculptuur wordt persoonlijk door de gravering. Daarmee krijgt de sculptuur de naam van die ene, ons zo dierbare. Daarmee is die ene, die zich wegdraait, die ene van ons geworden. Elk sculptuur wordt apart gegoten.

Na de uitreiking bedankte Gerard namens Gisela en Ruud alle aanwezigen voor hun komst, hij sprak nogmaals uit dat hij het heel byzonder vond dat er op eigen initiatief uit alle windstreken van het land toch nog zoveel collega's van Mark naar Usselo waren gekomen. Jullie verdienen allemaal een heel groot compliment, het doet ons als nabestaanden heel erg goed om te zien dat Mark alom gewaardeerd werd om wat hij was en om wat hij deed. Jullie laten dat telkenmale blijken in woord en gebaar. Gerard was blij met de sculptuur maar vond echter wel dat iedere uitgereikte sculptuur er één te veel was, zo'n ding wil je niet ontvangen......maar als je hem dan toch krijgt is het een mooi eerbetoon van de Nederlandse regering voor onze Mark.