De laatste bloemengroet in Boekelo ( Usselo )

De belangstelling was enorm bij de laatste bloemengroet in deze vorm. We hebben er lang over nagedacht maar uiteindelijk
hebben we toch besloten dat 2025 de laatste keer is dat we de bloemengroet doen op de wijze zoals jullie gewend waren.
We hebben 15x het peloton met aanhang bij elkaar gebracht, we zijn er door gesterkt, we hebben alle mooie
verhalen over Mark gehoord, we hebben gezien dat het ook jullie goed heeft gedaan. Alle jaren waren de
meesten van jullie present. Iemand wist mij te vertellen dat de eerste vrije dag die hij bij zijn werkgever
doorgaf elk jaar de 18de april was !!!

^{_{We blijven elkaar zien !!}}
De huidige Commandant van het 45 Pantserinfanteriebataljon R.I.O.G. (Peter Marx) heeft samen met Martijn Schippers
het initiatief genomen om deze herdenking voort te zetten op of rond 18 april op de kazerne. Er is al een app-groep
aangemaakt waarbij iedereen zich spontaan heeft aangemeld. Via de app-groep blijf je op de hoogte van alles
rond eenheid 2.4 !!

Na de ontvangst vertrokken we naar het crematorium. Alle kids kregen een ballon mee en iedereen een rode roos.
Martijn houdt zijn traditionele toespraak, elk jaar verrast hij ons met zijn keuze, elk jaar uniek en hartverwarmend,
hartverwarmend niet alleen voor ons maar voor de hele groep !!


DE TOESPRAAK MARTIJN SCHIPPERS

In de afgelopen jaren heb ik vaak praktisch ( en soms samen met jullie ) zichtbaar
proberen te maken wat 18 april betekent voor jullie. Aspecten als
Verlies - Pijn -Verdriet -Vragen -Troost - Verbinding - Opkrabbelen - Doorgaan
en Trots kwamen daarin terug.

Een tijd geleden hoorde ik over KINTSUGI. Ik weet niet hoe goed jullie
Japans is maar dat van mij was wat roestig.Het is een Japanse kunstvorm.
Aan de hand van die kunstvorm wil ik nog één keer duidelijk maken waarom
we hier zijn vandaag:

Martijn staat met een Japans bord in zijn ene hand en in zijn andere hand
heeft hij een hamer. Het is 18 april 2008, Martijn slaat het bord aan stukken.
De drie kapotte stukken worden door hem tegen elkaar gedrukt maar een
beschadiging of breuk is altijd zichtbaar. Soms duidelijk en direct, soms
pas als je beter kijkt. Het wordt nooit helemaal meer hetzelfde.
De vraag is ook of dat moet.



De parallel is duidelijk. We missen twee mannen, Mark en Dennis.
Iedereen is beschadigd, meer / minder, zichtbaar of minder zichtbaar.

Kintsugi is de Japanse kunst om scherven van keramiek of porselein met
goud- of zilverkleurige lak weer te lijmen. Toon de breuk i.p.v. te verbergen.
Een metafoor om een emotionele wond te helen. Je hebt twee keuzes:
Je littekens wegstoppen. Dat kan, het is echter moeilijk en het lukt nooit volledig,
Je kunt ze ook omarmen en met trots tonen, je crëeert een gouden verbinding.
Goud kan dof worden maar je kunt het weer oppoetsen,
Het is anders maar we gaan door !!

In het TV programma Beste Zangers hoorde ik een lied van Matthijn Buwalda
en Stephanie Struijk. Ik wil het refrein graag met jullie delen:

IK BEN EEN SCHILDERIJ MET EEN SCHEUR ERIN
IK BEN EEN AUTO MET EEN KRAS
IK BEN DE KRAAN DIE MAAR BLIJFT LEKKEN
IK BEN NIET MEER WIE IK WAS

IK BEN DE DEUR DIE MAAR BLIJFT KRAKEN
IK BEN DE BEKER MET DE BARST
IK BEN HET LAMPJE DAT SOMS FLIKKERT
IK BEN NIET MEER WIE IK WAS

MAAR IK HEB NOG VEEL TE GEVEN HOOR
IK DRAAG MIJN LITTEKENS MET TROTS
IK HEB ER NET ZOVEEL ALS IEDEREEN
ALLEEN HEB IK ZE NIET VERSTOPT

Na de toespraak heb ik mijn dankwoordje uitgesproken en Martijn en Marieke iets blijvends overhandigd
als dank voor alle mooie toespraken sinds 2009. Dit keer geen bloemen maar een beeldje waarmee
we onze dankbaarheid willen onderstrepen ( bloemen zijn na 14 dagen weg, het beeldje is voor eeuwig )



We sluiten altijd af met een minuut stilte en daarna gaan de balonnen de lucht in. Dit keer ging ook dat helemaal
perfect. Er bleef er niet 1 hangen in de rondom veel aanwezige bomen. De rozen werden bij de foto van
Mark gelegd en ook daarbij staat iedereen nog even stil.....ik weet niet wie het was maar een van de kleine
meisjes kwam heel dicht bij de foto van Mark en vroeg aan Mama: Is hij dood....zo lief.

Terug naar eetcafe Buren werden de broodjes gezond ( super broodjes ) gretig genuttigd en met de
kroketten moest ik echt druk uitoefenen om ze op te krijgen, uiteindelijk is ook datgelukt.

We willen iedereen bedanken voor alle attenties, ons huis staat ineens vol met bloemen !!
In de avond steken we het mooie herdenkingskaarsje aan en van de dinerbon gaan
we met Ruud en Bianca en kids een avondje uit eten !!