18april2021

^{We zagen het eigenlijk al aankomen, een bloemengroet zoals we gewend waren zat er ook in 2021 niet in.}
^{Teveel besmettingen, te volle ziekenhuizen dus totaal geen zicht op
versoepelingen rondom 18 april. Bovendien waren bijeenkomsten}
^{van grote groepen mensen ook nog eens verboden.}
^{Begin april kregen we een telefoontje van één van de
jongens van het peloton. Justin zag ook al aankomen dat een Bloemengroet}
^{niet plaats kon vinden. Hij was van plan om op 18 April naar Usselo te komen samen met zijn dienstmakker}
^{Ruben. Hij vroeg ons of wij dan ook naar Usselo konden komen om dan gezamenlijk een bloemetje te leggen bij}
^{het uitstrooiplekje en naambordje van Mark. Wij namens ons kleine familietje en zij namens eenheid 2.4.}
^{Het kwam ons beter uit om dit niet op de 18de april te doen maar een dag eerder, de 17de april.}
^{We hadden om 14.00 uur afgesproken en bij aankomst was de familie Leidekker en Ruben Dors al ter plaatse.}
^{We waren natuurlijk een klein beetje in overtreding, teveel mensen.......}
^{maar wat niet weet wat niet deert toch....}
^{Met zijn achten zijn we vervolgens naar het herdenkingsplekje gelopen en hebben daar een momentje}
^{stil gestaan, iedereen met zijn eigen gedachten en daarna de rozen bij de foto gelegd.}

Na afloop zijn we met zijn allen naar ons huis gegaan en hebben er toch nog een fijne middag van gemaakt. Kids hebben leuk met
elkaar gespeeld en wij hebben lekker bij kunnen kletsen en oude herinneringen opgehaald. Ook Ruud en Bianca kwamen nog even
langs om de jongens te ontmoeten.

Het was maar goed dat we deze mini-bloemengroet een dagje eerder hebben gedaan en niet op de dag zelf.
De 18de april kwamen er namelijk nog best wat mensen langs om ons een hart onder de riem te steken. Zoals elk jaar
was Rita Markslag de eerste. Rita is de dame die de uitvaart van Mark ( via Yarden ) begeleidt heeft in 2008 en
sindsdien komt ze elk jaar als eerste op de 18de april bij ons langs met een bloemetje....SUPER ATTENT.
Rita en haar man werden afgelost door Martijn Schipper en zijn vrouw, net terug uit Afghanistan en 10 dagen
quarentaine achter de rug en toch even bij ons langs komen....diep respect ook voor hen !! S'middags kwam
Dirk Morsink en zijn vrouw en kleine Benjamin ook nog even kijken hoe het met ons gaat. Sneu einde....kleine
Benjamin stuiterde met het spelen op de doos met duplo....gevolg...tand door de lip en veel verdriet. Ook Mark's
Hengelo's maatje Jeroen Bosch en Stephanie kwamen nog even langs......je merkt aan alles, Mark is echt niet
vergeten. Ook werd er regelmatig gebeld...de bloemenexpress voor de deur. Erg mooie boeketten fleurden
ons huis op, allemaal vergezeld met hele mooie lieve woorden en ook de postbode bracht vele mooie kaarten.

Ook heel bijzonder en erg gewaardeerd, CrossFit Zeewolde ( Marcel Noordegraaf ) heeft een Hero Work Out bedacht
"Mark & Dennis " die door heel veel ( voornamelijk ) militairen over de hele wereld op of rond 18 april wordt uitgevoerd.
Opdat ze niet vergeten worden !
Voor uitleg over de workout zie: https://wodwell.com/wod/mark-dennis/

Ook op social media ( facebook, twitter en whats-app ) zie je bij heel veel mensen dat ze op deze dag ook even met de
gedachten bij Mark en Dennis zijn. Al die aandacht voor Mark doet ons als ouders erg goed. We hebben ons als doel gesteld
dat Mark niet vergeten mag worden, hij sneuvelde in Afghanistan, hij was daar om een bijdrage te leveren aan een betere wereld.

Vaak krijgen we de vraag " Wat vinden jullie ervan dat we ons na 20 jaar terug trekken uit Afghanistan " ?
Moeilijk om daar als nabestaanden een antwoord op te geven maar ik zal het toch proberen.
Afghanistan was rond de eeuwwisseling een vrijhaven voor terroristen die aanslagen pleegden over
de hele wereld met als triest dieptepunt 9/11. Dit was ook de reden voor Amerika en de Navo om in te grijpen.
Het land moest gezuiverd worden van kwaadwilligen en Afghanistan moest een stabiele democratie worden.
Als militair moet je gaan als je land er voor kiest om dit nobele doel na te streven. Mark was militair en
diende zijn land. Nederland heeft getracht via allerlei initiatieven de leefbaarheid in Afghanistan te verbeteren.
Tegenwoordig heeft het land een overheid met oog voor democratie, mensenrechten en de rechtstaat.
De Afghaanse politie en krijgsmacht zijn beter in staat om de veiligheid voor de burgers te vergroten.
De positie van vrouwen is verbeterd en de gemiddelde levensverwachting is gestegen van 44 naar 60 jaar.
De weg naar totale vrede is moeizaam en langdurig. Er zijn enorme offers gebracht door de
Afghanen, NAVO militairen en de Amerikanen. Er sneuvelden 25 nederlandse militairen en nog
veel meer militairen raakten gewond als gevolg van hun inzet. Het opbouwwerk dat verricht is
bleek in sommige gevallen geen lang leven beschoren. Volgens ons was de klus nog lang niet geklaard.
maar toch hebben de NAVO missies eraan bijgedragen dat de Afghaanse overheid en de Taliban de eerste
stappen zetten op het pad naar vrede. Wel raar, we zijn jarenlang bezig geweest om de Taliban te bestrijden
en nu lijkt het erop dat ze toch een machtspositie krijgen in Afghanistan....politiek is ook
hier niet altijd te volgen. Na 20 jaar missies staat Afghanistan er beter voor dan 20 jaar geleden maar de toekomst is
en blijft ongewis. Ik hoop voor de goedwillende burgers van Afghanistan dat ze in afzienbare tijd in een
vreedzaam land wonen en dat Mark daar zijn steentje aan heeft bijgedragen.
Maar toch......we hadden achteraf als ouders liever gehad dat we in Zwitserland zouden wonen.....
LEKKER NEUTRAAL