bloemengroet 2016

Het was weer een bijzonder mooie bloemengroet die eenheid 2.4 bracht in 2016. 18 man van eenheid 2.4 , 13 andere volwassenen en 12 kids verzamelden zich omstreeks 11 uur op zondag 17 april bij eetcafe de Buren in Boekelo. Een dag eerder dan normaal. De sterfdag van Mark viel in 2016 op maandag en dan is onze ontmoetingsplek gesloten, vandaar dus een dag eerder dan normaal.

Ondanks alle slechte weersvoorspellingen scheen toch de zon volop. Leuk en goed om te zien dat eigenlijk iedereen blij is om elkaar weer te zien. Na de koffie en cake vertrokken we naar Usselo.
Op de parkeerplaats kreeg iedereen een gekleurde balloon en een rode of witte roos. Martijn Schippers had ook dit jaar weer een mooie toespraak met als titel

Gerard, Gisela, Ruud, Bianca, Rilana en Xavi, Leden van 2.4 en andere aanwezigen,

Begin maart stuurden Gerard en Gisela de uitnodiging via de mail voor deze dag.
Vanaf dat moment kijk ik altijd anders naar mijn omgeving. Ik hoor dingen anders, ik zie dingen anders en ik denk na en ik denk terug.
Ik denk bijvoorbeeld: Zou het weer mooi zijn op 18/17 april ( hebben we ooit slecht weer gehad ) ?
Ik denk terug aan de uitzending en de goede en slechte dingen die daar gebeurden.
Ik lees over het facebook-bericht van de 8-jarige Stan, zoon van sergeant Robert Donkers die om het leven kwam in Afghanistan a.g.v. een ongeluk met een pantserwagen.
Hij heeft zijn vader niet gekend en is op zoek naar herinneringen over zijn vader.
Maar ook de afgelopen week: de singer songwriter Jan Rot won de Annie M.G. Schmidtprijs.
Hij schreef een nummer met de titel " STEL DAT HET ZOU KUNNEN " dat werd bekroond tot het beste theaterlied van 2015.
Stel dat het zou kunnen, met wie wil je dineren ?
Jezus, Albert Einstein, Maarten Luther King, Bach, Mahler, Pavarotti, Elvis ?
Stel dat het zou kunnen, je kan iets voorkomen ?
Nine-eleven, Hiroshima, Rotterdam, red je Buddy Holly, de Titanic, Adam en Eva.
Nee, geef mij maar een uurtje met mijn moeder, dan kroop ik in haar armen en zij streek door mijn haren
Stel dat het zou kunnen met wie zou je dan ruilen ?
Misschien zo'n nieuwe deejay, spits bij Barcelona of President van Alles.
Geef me dan een uurtje met verloren vrienden
Die te vroeg vertrokken, en dus kwam ik te laat
Met dank voor wat ze waren, met steun die ze verdienden
En of ze me vergeven, je weet toch hoe dat gaat

Usselo 2016 plek

Ik heb vaker tegen Gerard en Gisela gezegd: Ik heb Mark echt leren kennen na 18 april 2008.
Stel dat het zou kunnen, zoals de titel van het lied zegt: Ik zou Mark dan graag eens ontmoeten.
Kortom, ik herinner, vooral op basis van het beeld dat jullie mij met z'n allen hebben geschetst van Mark.
Gerard en Gisela, jullie herinneren dagelijks. En ook wekelijks met de gang naar deze plaats ( vaak met Rilana en Xavi ).
Anderen: jullie herinneren Mark en ook Dennis. De ene periode misschien intensiever dan in andere periodes, maar de herinnering blijft.
Geïnspireerd door het zoontje van acht, die op zoek was naar herinneringen van zijn vader, heb ik daarvoor vandaag iets meegenomen.
Ik denk dat bijna iedereen die hier aanwezig is zich Mark op een bepaalde manier herinnert.
Ik wil iedereen straks vragen om, voordat hij/zij naar huis gaat, op te schrijven hoe hij/zij zich Mark herinnert of een bepaalde gebeurtenis op te schrijven
die je met hem heb meegemaakt. De kaartjes gaan na afloop met Gerard en Gisela mee naar huis en vormen zo een tastbare uiting van de herinneringen aan Mark

" Altijd vrolijk, altijd met een lach, altijd eerlijk en oprecht, militair in hart en nieren, een echte kameraad "

" We love U, je wilt altijd gelijk hebben en als je het kreeg vroeg je “of niet dan Mariekoe ",

" Peukje dikke ? “Hoe vaak vroegen we dit wel niet aan elkaar tijdens de wacht op Poentjak of tijdens het onderhoud aan de auto’s…..wanneer niet kun je beter vragen. Het waren mooie gesprekken maatje, ik zal je nooit vergeten "

" Ik ben blij dat ik tegen Mark gezegd heb dat ik het een hele goede militair vond. Dat was vlak voor 18 april. Ik vind dat erg prettig ( nu achteraf ), RESPECT ! "

" lekker samen pannekoeken bakken in het bos tijdens oefeningen, hollandse meezingers zingen onder in het pantservoertuig. Altijd lachen, gieren brullen om het twentse accent. Mis je nog dagelijks maat ! "

" Hij zou nooit hebben verzonnen dat wij zo’n band met elkaar zouden krijgen. Als hij ons hier met kinderen en gesetteld zou hebben zien staan, dan zou hij glimlachen "

" Mijn oudste herinnering aan Mark is zijn 1^e dag bij eenheid 2.4. We waren bij de ashokken ( magazijnen) en ik zag een zeer bekend gezicht. Het mooie aan Mark en het eerste wat mij opviel is dat hij zich d.m.v. zijn humor meteen settelde in het peloton. Ik kan nog veel herinneringen op schrijven maar het staat allemaal in het teken van humor en lachen. Mark was een sfeermaker in het peloton ! "

" Vriend en een hele gezellige collega. De ritjes naar huis waren hard en gezellig "

Gerard, Gisela, Ruud en Bianca, ik ben dankbaar voor de herinneringen die jullie me schetsen, waardoor ik Mark herinner en ik het idee heb dat ik hem al jaren ken !
Natuurlijk had ik hem liever echt persoonlijk gekend !
Dank voor wat jullie allemaal doen, ook voor 2.4

Na de toespraak van Martijn werd er een minuut stilte in acht genomen. Was iets minder stil dan andere jaren. Voor ons geen enkel probleem, het is heel normaal dat kinderen in de leeftijd van 0 tot 4 nog niet helemaal begrijpen wat 1 minuut stilte precies in houdt. Ruben had groot verdriet, zijn balloon was net voor de 1 minuut stilte ontsnapt en had voortijdig het luchtruim gekozen, ook zoiets gaat je als 3-4 jarige niet in de koude kleren zitten. De volwassenen hielden zich keurig stil en waren allemaal met hun gedachten bij de ceremonie. Na de minuut mocht ik mijn dankwoordje uitspreken. Vind het altijd heel bijzonder dat de groep die de Bloemengroet komt bezoeken ( eenheid 2.4 ) nog steeds groeit. Degene die niet kan komen meldt zich altijd keurig af, sommigen zijn op oefening maar ook zijn er maten die er graag bij zouden willen zijn maar het gewoon niet trekken om er bij te zijn maar toch hun medeleven blijven tonen. Het meekomen van de dames wordt door ons erg op prijs gesteld. Iedereen mag zien hoe hecht de groep rond Dennis en Mark na al die jaren nog is en hoe mooi het samenkomen bij deze herdenking ook kan zijn. De kinderen en kleinkinderen maken de groep helemaal compleet, the family tree will always grow… !!

Na mijn toespraak werden er 41 gekleurde ballonnen opgelaten met daaraan een kaartje met de foto van Mark en de tekst “ Even kleurrijk als je leven zal onze herinnering zijn “. Mark was een kleurrijk persoon, hield van felle kleuren en dat is ook de reden dat wij elke week trouw een bosje gekleurde rozen bij de zuil met Mark zijn naamplaatje plaatsen en ook de reden dat we vandaag voor gekleurde ballonnen hebben gekozen. Een paar bleven in de dichts bijzijnde boom hangen doch 90% omzeilde de bomen. Toen ik trouwens later weer ging kijken waren alle ballonnen uit de bomen verdwenen… de wind nam ook die ballonnen alsnog mee de hemel in.

Bij het crematorium werd nog even een groepsfoto van de jongens van eenheid 2.4 gemaakt. Ik weet niet wie er op het idee kwam maar we zijn er erg blij mee, supermooie foto van Mark en Dennis maten.

v.l.n.r: Ricardo Barrientos de Reus, Jason Bar, Wesley Vos, Frank Bruining, Dirk Morsink, Niels Zuidema, Robin Peters, Wesley Krijgsman, Ruben Dors, Sidney Kobe, Martijn ten Barge, Justin Leidekker, Maurice van Dreumel, Rene Niewold, Bas Alferink, Frank van Rossum, Jeroen Bosch en last but not least Toninho Norden met de foto van Mark.

Bij het eetcafe werd het traditionele broodje kroket en broodje gezond genuttigd en werd er nog even na geevalueerd.

Iedereen was weer erg tevreden over deze bijzondere dag en wij niet in het allerminst !!